Four weeks left…

Wauw! Over vier weken moet ik alweer afscheid gaan nemen van dit geweldige avontuur in Zweden! Op 12 januari vlieg ik samen met drie Nederlandse vrienden terug naar Eindhoven en sluit ik een geweldig hoofdstuk af. Een hoofdstuk waarin onder andere het studeren in het buitenland centraal stond, maar het heeft mij zoveel meer gebracht! Een hoofdstuk waar ik ontzettend lieve, leuke, geweldige mensen van verschillende nationaliteiten heb mogen leren kennen die ik voor altijd in mijn hart sluit, waarin ik zulke gave activiteiten en tripjes heb mogen meemaken en heb mogen wonen in een oude gevangenis samen met deze leuke medegevangenen/medestudenten.

Afscheid nemen van mijn medegevangenen en van mijn tweede thuis valt me nu al erg zwaar. Dit heeft er mee te maken dat er nu al vrienden vanuit meerdere landen naar huis gaan en het afscheid voor mij ook steeds dichterbij komt.

Gelukkig ben ik er nog vier weken en sinds de laatste keer dat ik schreef heb ik natuurlijk alweer van alles beleefd! Begin november hebben we met een groep een beach bonfire gehad op het strand in Ahus waar we zelf brood hebben gemaakt! Erg leuk om hierbij te zijn! Dit was tevens mijn laatste vrije dag voordat mijn andere twee courses begonnen: World Englishes en Sweden culture and Society. Vanaf dat moment begon ook voor mij het studeren écht. Maar nog niet helemaal student-like, want voor het weekend dat daarna volgde (10 tot en met 12 november) kreeg ik bezoek van Gary, Malou en Sallo. Dit was een erg leuk weekend: eerst in Kopenhagen en daarna in Kristianstad. Ook zijn we dat weekend voor het eerst uitgegaan bij Grand Nightclub in Kristianstad met een grote groep.

In de week erna hebben we samen met alle Nederlanders een “Dutch Evening” georganiseerd op school. We hadden typisch Nederlands eten bereid dat ze konden proeven en alle medestudenten waren erg fanatiek om hun stempelkaart vol te krijgen in de door ons georganiseerde Nederlandse spelletjes, waaronder koekhappen, spijkerpoepen, ezeltje prik en snoephappen.

Net als in Nederland begint het ook in Zweden kouder te worden. Helaas nog niet zoveel sneeuw gehad in Kristianstad als bij jullie in Nederland, maar we hebben het winterweer al wel gemerkt. Zoals jullie weten fietsen wij overal heen en op een ochtend was het erg glad… Daar lag ik dan samen met Lise en Simone op de weg. Gelukkig alles nog heel, maar realiseerde ons wel dat ze in Zweden minder snel strooien dan in Nederland.

Ons laatste tripje kwam ook steeds dichterbij en van 30 november tot en met 4 december ben ik met Lise, Simone en Jaimy naar Kiruna geweest. ’s Ochtends vroeg bepakt en bezakt met natuurlijk onze koffers volgepropt met dikke winterkleding richting het treinstation waar we, vanwege werkzaamheden, eerst de bus pakten en daarna overstapten op de trein naar Stockholm. Eenmaal aangekomen in Stockholm zaten we om 10:30 uur al aan de hamburgers van Max Burgers, want we waren natuurlijk al zo’n zeven uur wakker. Na een vlucht van ongeveer anderhalf uur kwamen we, op één van de koudste dagen, aan in Kiruna. De thermometer gaf maar liefst -22 aan en met een gevoelstemperatuur van -28 was het toch best koud! Eerst met een bus naar het centrum waar we bij een supermarkt boodschappen hebben gedaan, voordat we door Camp Alta werden opgehaald. Na een reis van ongeveer 20 minuten kwamen we dan eindelijk aan bij ons typisch rood geverfde cabin. De cabin was klein, maar heel comfortabel en met twee stapelbedjes, een klein keukentje en een badkamer waren we zeer tevreden. Nadat we bij de receptie de benodigde betalingen hadden gedaan en we buiten rond liepen was dat wel even wennen. De lucht die je inademende bevroor in je neus. Een raar, maar geen pijnlijk gevoel. Het was puur genieten om door de dikke laag sneeuw te lopen. Het was ook al snel heel erg donker. Dit merkten we al in het centrum want rond 14:00 uur ging de zon al onder.

De volgende dag, bij het openen van de gordijnen, zag ik voor het eerst bij daglicht de mooie, met sneeuw bedekte, natuur. We keken onze ogen uit voordat we rond 09:30 uur onze eerst activiteit hadden: de Snowmobile Tour. Samen met Simone mocht ik als eerst de snowmobile besturen en met wat adrenaline scheurde ik, sorry mam en pap, op sommige plekken, met iets meer dan 90 km over het ijs en de sneeuw voordat we bij het Ice hotel aankwamen. Dit was ook wel echt een hele gave ervaring. We hebben een rondleiding door het Ice hotel gehad en daarna zijn we naar de Sami Garden gelopen waar we de rendieren eten hebben gegeven. Op de terugweg mocht Simone de snowmobile besturen en scheurden, ja.. again, we als tweede van de groep terug richting Camp Alta.

Bij terugkomst in het kamp was de groep van school inmiddels ook aangekomen. Zoals jullie in mijn eerste waarbenjij.nu hebben kunnen lezen, konden wij niet met de georganiseerde reis van school mee. We hebben met hen ’s avonds een bonfire gehad in een leuk, knus rond huisje waar we met z’n alle rondom het vuur konden zitten.

Op zaterdag hadden we een ‘rustdagje’ en gingen we cross-country skiën. Dit was voor ons allen de eerste keer en dat was toch wel erg grappig! Jaimy had het al snel opgegeven, maar Simone, Lise en ik hebben geregeld sneeuw gehapt, ook al ging het op stukken ook best goed. Na een tocht van 6 km waren we er wel weer klaar mee en waren we gelukkig net voor het donker terug.
In de middag ben ik met Kristel in de sauna gegaan. Een grote sauna gebouwd op het meer die je met een zelfgemaakt vuurtje moest warm maken. In het midden van de sauna zat een luik. Hier kon je in een kooi het water in om, heel koud, even af te koelen. Door de kooi kon je niet onder het huisje terecht komen. In de avond weer met z’n alle een bonfire gehad en op tijd gaan slapen, want op zondag hadden we alweer onze laatste activiteit waar we wel echt naar uitkeken.

Om 09:00 uur stond een, Nederlandse, medewerker van de Dog Sledge voor onze cabin om ons op te halen. Na weer het hele inpak ritueel; het aantrekken van extra sokken, handschoenen en een winteroveral, liepen we als Michelin-mannetjes terug naar de auto die ons vervolgens naar de hondenkennel bracht. Hier konden wij kennis maken met alle honden voordat ze de honden vastmaakten aan de slee. Toen was het dan eindelijk tijd om met de slee weg te gaan. Onze groep bestond uit drie sleeën en elke slee kreeg vijf honden. Lise bestuurde als eerst onze slee en ik zat voorop van de mooie, ik denk, zonsopgang, het verdere met sneeuw bedekte uitzicht en de honden te genieten. Vervolgens begon het ook nog flink te sneeuwen wat het moment compleet maakte! Op de helft mocht ik de slee besturen en dat is eigenlijk best raar. De honden weten precies welke route ze moeten rennen en je kunt niet sturen. Soms gingen we best hard en kon je met een speciale rem de honden langzamer laten rennen. Bij terugkomst hadden we nog heerlijke soep gegeten voordat we weer terug gingen. ’s Avonds hadden we weer een bonfire met de studenten vanuit school. Helaas hebben we niet het geluk gehad dat we in Kiruna het noorderlicht konden zien, maar gelukkig heb ik dat in IJsland al mee kunnen maken.

De volgende dag, maandag 4 december, begon onze reis weer naar ons huis in Kristianstad en tegen de avond hadden we onze vlucht en de treinreis er weer opzitten. Een hele mooie reis die ik ook echt niet meer ga vergeten en zeker kan aanraden!

En nu is het alweer december en lijkt de tijd nog sneller te gaan. Vooral als ik me besef dat we afgelopen weekend al onze laatste party met alle exchange studenten in Ahus hebben gehad waar iedereen bij kon zijn. Gelukkig hebben we vanuit school aankomend weekend nog een “farewell dinner” met de meeste exchange studenten.

Gister is mijn laatste course Management and Leadership in Professional Organizations gestart en in de aankomende weken krijg ik nog bezoek uit Nederland! Kerst vier ik samen met Gary en Oud & Nieuw gaat gevierd worden in Kopenhagen waar Annick, Shanna en Amy ook bij zijn!

Vi Ses!

Annemerel