Eerste ervaring studeren in Kristianstad

Op vrijdag 18 augustus was het dan zover! In een Mercedes Vito vol met spullen (natuurlijk veel te veel en vooral van mij) en vier mannen richting Kristianstad. Een autorit van ongeveer twaalf uur samen met slapende, etende, lachende en meezingende mannen was toch wel erg leuk! Onderweg veel natuur, vieze wc’s, Ford Ka’s en Twingo’s (you know the game) en twee mooie bruggen waarbij we na de tweede brug toch wel een benauwd momentje hadden: Kevin en Gary waren hun paspoort vergeten. Nadat de mannen wat mooi hadden gelachen naar de twee dames mochten we gelukkig doorrijden, want zoals de douaniers zeiden ‘It’s Friday’

Het laatste uur van de reis over een weg door Kristianstad duurde voor mijn gevoel net zo lang als alle uren die we daarvoor hadden gereden. De spanning begon te stijgen en het gevoel dat ik niet meer wilde was overheersend. Eenmaal aangekomen bij het adres, waarbij we natuurlijk tegen de richting in hadden gereden, zag ik een groot rood/roze gebouw. Dit was het dan: voorheen bedoeld als de gevangenis van Kristianstad en nu een studentenhuis aka Pink Prison voor ongeveer 75 studenten. Een groot gebouw met nog altijd tralies voor de ramen en verschillende kamers met celdeuren. Echt een plek om je thuis te voelen;)

Bij binnenkomst maakte ik kennis met de eerste huisbaas: Kerstin. Een erg vriendelijke mevrouw die, als ze praat, bij het beginnen van een zin net lijkt of ze schrikt (dat geluid maakt ze). Erg grappig om naar te luisteren overigens. Na de kennismaking, het aankruisen van mijn naam en het krijgen van de sleutels, liep ik samen met Kerstin naar mijn kamer. Via de lift (gelukkig) naar boven waar ik opmerkte dat alles ontzettend schoon is, maar wel echt een doolhof. Eenmaal aangekomen bij mijn kamer: room 322 opende Kerstin de deur. Ik stapte in een 13m2 kamer gevuld met een hoogslaper, stoel, kast, vloerkleed, kastje en lampjes en allemaal van het welbekende IKEA.

Terwijl Kerstin mijn kamer liet zien, zaten de mannen buiten in de auto te wachten tot mijn terugkeer. Samen met hen heb ik vervolgens bijna al mijn spullen bovengebracht en deed Kevin de briljante uitspraak: ‘Dit studentenhuis is niet gemaakt voor als je dronken bent, ik verdwaal nu al’. Na het verkennen van de keuken en de badkamer en het kwijtraken van Lars en Kevin (die aan het rondneuzen waren), was het tijd om naar onze volgende bestemming te gaan: onze AirBnB voor het weekend. Een autorit van een kleine 20 minuten richting Everöd. We maakte hier kennis met een gezellig bungalowtje waarbij houtplanken de overhand namen in de inrichting en de gemiddelde man moest bukken om door het huis te kunnen lopen. Erg gezellig dus! Daar volgde een gezellige avond met barbecueën en spelletjes zoals 30 seconds.

De volgende dag zijn we eerst nog langs de Prison gereden, want ik was natuurlijk weer in twijfel of dat ik mijn deur wel op slot had gedaan. En ofcourse, dit had ik natuurlijk al gedaan. Om een beter beeld te krijgen van het stadje zijn we richting het centrum gelopen en allereerst koffie gaan drinken op een dakterras. Erik wees ons erop dat er naast het stadje een leuk parkje was waar we nog even doorheen zijn gelopen voordat we ons in de plaatselijke Flying Tiger lieten verassen door al het leuks waar we niks aan hebben. Natuurlijk was het ook nodig om het lokale bier te proeven en deze nuttigden we dan ook op het dichtstbijzijnde terras.

Er zijn ook Nederlandse meiden van mijn school die ook vijf maanden in de Prison wonen en twee van hen kwam ik samen met een andere Nederlandse student tegen op het terras. Na wat gekletst te hebben, gingen ze op ons aanbod in om in de avond naar onze AirBnb te komen voor een BBQ.

Op zondagochtend was het dan zover.. het uitstellende afscheid kwam toch echt dichtbij. De wekker om 05:00, twee uur slaap achter de rug en in de auto naar mijn nieuwe huis. Na het wegzetten van nóg wat spullen brak het moment van afscheid aan. Jullie kunnen je allemaal wel voorstellen hoe dit was. Erg emotioneel!

Na nog wat uren slaap, werd ik wakker door geluid op de gang. Dit moesten wel mijn nieuwe roomies zijn. Enthousiast, een beetje nerveus en nog wat slaperig liep ik de gang op. Vier mensen keken me met grote ogen aan in setjes van twee. Wat bleek: ik zat op een studentengang met twee double rooms en een single room. Nog wat verbaasd over de situatie dacht ik dat beide double rooms bestemd waren voor twee setjes. Dit voorspelde veel goeds voor de komende maanden... Achteraf bleek dat de eerste double room was voor een setje uit Sri Lanka en in de andere twee vrienden uit Spanje (Valencia) zaten. In de single room zit een Italiaans meisje die zo enthousiast is over alles en iedereen dat je daar wel vrolijk van moet worden.

Vanaf de eerste dag trek ik al veel op met de Nederlandse meiden waarmee ik ook samen kook. Daarnaast koken we ook geregeld met twee Duitse jongens die ons heerlijke pannenkoeken hebben laten proeven waarbij spa rood een onderdeel is van het recept.

Inmiddels ben ik al behoorlijk gewend aan het wonen in de Prison en heb ik een hoop leuke mensen van verschillende nationaliteiten leren kennen en doen we geregeld (drank)spelletjes zoals treeing, the fingergame en beerpong

Vorige week maandag (21 augustus) begon de introductieweek die in het teken stond van kennismaken en fika’s (koffiemomenten). Daarnaast heb ik in deze introductieweek natuurlijk geregeld dat ik een fiets had en zo fietsten we dan ook met alle Nederlandse meiden, de woensdag van de introductieweek, ongeveer 20 km richting Ähus voor the welcome diner.

Ook konden we ons inschrijven voor de tripjes naar Kiruna en Stockholm. Dit was op donderdag en begon al goed #not. We hadden het plan om rond 10:15 te vertrekken zodat we ruim op tijd waren voor het inschrijven, want de inschrijving zou namelijk starten om 12:00 en er waren maar 48 plekken. Vervolgens kreeg ik om 09:30 een bericht dat er al 34 studenten aan het wachten waren. Als een speer heb ik toen de andere meiden geappt en samen met Kristel en Simone fietsend richting school. Door de snelheid en gestress trapte ik te hard op mijn pedaal en sloeg mijn ketting eraf. Snel de fiets tegen aan bankje op slot gezet en bij Kristel achterop gesprongen. Bij de heuvel stapte ik af en toen ik weer achterop wilde springen reed er politie langs die ons er op wees dat dat niet mag in Zweden.. huh? Na het trekken van een sprint, zonder goede conditie, uit geput en nogmaals geprobeerd om achterop te springen bij Kristel, brak haar bagagedrager. Dat kon er ook nog wel bij. Kristel nam het gelukkig nog een deel van het rennen over waarna ik het eindstuk deed. Simone had in de snelheid geen tijd gehad om haar slippers te verruilen voor haar schoenen dus kon helaas niet rennen. Buitenadem kwamen we aan bij de receptie van house 7. Hier had een student bedacht om iedereen een nummertje te geven. Mijn nummer: 47. Dat betekende dat ik mee kon! Nou dit systeem maakte door geklaag al snel plaats voor een inschrijving voor iedereen en een loterij bij de Fika de volgende dag. En de volgende dag werd voor mij helaas duidelijk dat ik niet mee kan op de georganiseerde trip naar Kiruna. Gelukkig krijgen we wel de mogelijkheid om het zelf te gaan organiseren met een groep die niet mee kan. Kristel heeft gelukkig mijn fiets kunnen maken en de huisbaas maakt haar fiets weer in orde!

Vanaf 8 september beginnen mijn allereerste lessen dus tot die tijd ben ik vrij. Samen met een groep hebben we ons opgegeven voor de Kick-off week van de studentenvereniging die aanstaande donderdag begint! Ook hebben we ons ingeschreven voor de sportvereniging en Tandem + waar we Zweeds gaan leren!

Last but not least hebben we een sauna in de Prison dus die ga ik zo met de meiden uitproberen!

Tot snel!